Op maandag 8 augustus was het eindelijk zover. Ik kon gaan spelen op De Noordwijkse Golfclub. Weer een oude negen in het vooruitzicht.
Samen met Henk en Max op pad naar Noordwijk dus. Max haalde ons op en we maakten een vlot ritje van ruim 1.30 uur naar Noordwijk. Eenmaal aangekomen melden bij de marshal van de dag. Deze in dit geval een vrouw had ik al diverse keren aan de lijn gehad ivm met het reserveren van een starttijd. Dus we kenden elkaar…..O) Mijn eerste indruk was al direct wauw wat ziet deze baan er geweldig uit. Persoonlijk ben ik een enorme fan van dit soort banen. Het heeft wel iets weg van sommige banen die ik onlangs in Schotland gespeeld heb. Een mix tussen links en een beetje bos. Dus van start… eerst even naar het driving range. Er kort maar wel ruim voldoende. En toen op naar hole 1. Lekker veel wind “and of we went”. Het beloofde voor mij en mijn flightgenoten een afwisselende ronde te worden. De wind speelde natuurlijk een rol maar ik had de meeste moeite met het chippen vanaf de keiharde en korte fairways.
Maar ik bijzonder genoten van deze baan. Echt helemaal mijn ding. Ik zou hem graag nog een keer spelen want zo’n eerste keer op een dergelijke baan is wel moeilijk.
Na de ronde een lekkere schnitsel met patat gegeten en toen weer huiswaarts met een mooie ervaring rijker.
Het ontstaan van de baan
In 1913 -’14 werd op een duinencomplex van 40 ha – eigendom van de Staatsdomeinen – door de combinatie ‘Golflinks’ een 9 holes baan aangelegd, onder leiding van de rijkslandbouwleraar der provincie Z-Holland, de heer A A. Neeb.
De baan lag ongeveer 500 m ten noorden van de vuurtoren in Noordwijk en strekte zich uit van het bosje Hoogwaak tot aan de boerderij Puikenduin. Op 11 en 12 september 1915 werd de baan geopend.
Van de initiatiefnemers uit die tijd zijn de heren Leopold Graaf van Limburg Stirum, W.F. van Heukelom, E. Cremers en F.J. Cremers de bekendste. Het was vooral de heer E. Cremers (voorzitter van o.m. 1915 tot 1922) die de club door de beginjaren heen loodste en mede de uitbreiding tot 18 holes in 1928 mogelijk maakte.
Die vernieuwde baan werd ontworpen door de golfarchitect H.S. Colt en aangelegd door de firma H. Copijn & Zoon. Op het oudste gedeelte van de baan, werden de holes veranderd van 1 t/m 9 in 10 t/m 18, terwijl de nieuwe holes 1 t/m 9 tussen de oude negen en het dorp, naast de vuurtoren werden aangelegd. De baan werd enige tijd geteisterd door strenge winters en droge zomers, zodat de baan pas in 1931 operationeel werd.
Tijdens WO II werd de baan eerst gedeeltelijk en later geheel gevorderd door de Duitse bezetter Na de oorlog was gedurende een aantal jaren een gedeelte van de oude negen (de meest noordelijke dus) nog beschikbaar. Die holes werden toen weer 1 t/m 9 genoemd. In de duinen zijn de contouren van die holes nog zichtbaar.
